دوستت دارم .....
کاش میشد با شقایق حرف زد کاش میشد آسمان را لمس کرد .... کاش میشد مثل یک غنچه شکفت ..... کاش میشد زندگی را گرم کرد ... کاش میشد تا بباری مثل ابر .... کاش میشد سبز باشی چون درخت ... کاش میشد واژه واژه .شعر شد ... کاش میشد از قفس آزاد شد .... کاش میشد عشق را تقسیم کرد ...... کاش میشد عشق را تفسیر کرد.... کاش میشد شعر عشقی را سرود .. کاش میشد از لب دل گل ربود.
از اینکه می توانم همدمت باشم خدا را شکر می گویم و یا اینکه شریک ماتمت باشم خدا را شکر می گویم تو خود در چشم من خواندی که از تنها نشینی سخت بیزارم همینکه خاکسار مقدمت باشم خدا را شکر می گویم خدا را شکر می گویم که در قلبم تو را دارم ، تو را دارم از اینکه تا ابد بیش و کمت باشم خدا را شکر می گویم تو میدانی که من هم مثل تو صد غصه خون جگر دارم همینکه من خریدار غمت باشم خدا را شکر می گویم به آن پروردگار واحد و تنها هزاران مرتبه سوگند از اینکه می توانم همدمت باشم خدا را شکر می گویم
....
اولین بوسه......
سلام....
میخوام از اولین بوسه که یرای من و عشقم اتفاق افتاد بنویسم......
بوسه فقط تصادوف دو لب نیست بوسه رویش زندگی جدیده ...
واسه ی اولین تجربه من خیلی زیبا و خوب بود
...بزار بریم یکم به قبل تر از الان ..خوب نیست اما ... به مدت ۲سال با کسی به اصطلاح عشقت باشی و اما هیچ یک از حس های عاشقون رو حس نکنی 
... سخته ....سخته چون میگن نباید عشق یه طرفه باشه......اما واسه من یه طرفه بود..... خوب بیام به زمان حال زمانی که امروز تجربه اولین بوسه از عشق رو داشتم .
...زیبا بود ....حس خوبی پیدا کردم 
...برای دقایقی تو اسمون بودم .
.....
گل من بوسه تو برای من فقط یک بوسه نبود ....برای من زندگی بود ... عشق بود .... محبت بود ...عشقه من مهتاب جان دوست دارم.....
منو درگیر خودت کن
منو درگیر خودت کن
تا جهانم زیر و رو شم
تا سکوت هر شب من
با هجومت روبرو شه
بی هوا بدون مقصد
سمت طوفان تو میرم
منو درگیر خودت کن
تاکه آرامش بگیرم...
با خیال تو هنوزم
مثل هرروز و همیشه
هر شب حافظه ی من
پر تصویر تو میشه :)
با من غریبگی نکن
با من که درگیر تو ام
چشماتو از من برندار
من مات تصویر توام..............
تو همینجایی همیشه
با تو شب شکل یه رویاست
آخرین نقطه ی دنیا
تو جهان من همینجاست
تو همینجایی و هرروز
من به تنهاییم دچارم
منو نزدیک خودم کن
تا تورو یادم بیارم...
با من که درگیر توام
کافه دریم
سلاااااااااااااااام
خوبی؟؟؟منم خوبم!خوب نه عالیم.
امروز روز دیدار بود و کلی باهم خوش گذروندیم.
محمدرضا اومد دنبالم رفتیم یه کافه ی باحال کشفیدیم
...جاتون اصلا خالی نبود!
دوتا قهوه سفارش دادیم.
کلی حرفیدیم بعدشم کلی توی پاساژ ول گشتیم و مغازه نگاه کردیم!
چندتا لباس پسندیدیم البته محمد رضا خوشش نیومد من یه کم جینگول پسندم.هی می گفت گلدار خوب نیست
!این نه!
بعدش چند مورد پسندیدیم.
می دونی خیلی حال میده آدم با یکی بره پاساژ گردی و دید زدن لباس و کفش
.من که عاشق این حرکتم.بعدشم کلی با سلیقه ی هم آشنا شدیم.
موقع برگشتن یه عالم وقت تو ترافیک موندیم
.هی سر به سر هم گذاشتیم
.خندیدیم.
منو رسوند خونه و رفت.
امروز به چند نکته هم پی بردم.
۱-محمدرضا غیرتیه!
(عاشق غیرتم)
۲-حسوده
(اینم دوست دارم)
۳-خوش سلیقه است
(اینم از انتخاب بنده مشخصه)
فعلا
پیوست:فکر می کنین مانتوی سبز جواده؟؟
بنویس ...(توصیف نامه)
می نویسد این قلم کوچکم .....
من قلمم به پای قلم مهتاب عشقم نمیرسه اما خوب ..... 
خودتون میدونید دیگه فرشته ها رو هر چقدر بخواهی توصیف کنی بازم از اونا کم گفتی
چون واقعا پاک هستند....
دوستای عزیزم من میخوام فرشته ام رو توصیف
کنم
خوب 
میدونید دیگه نمیشه ..
فقط یه چیز از این فرشته ام میگم که صورت و چشمهای معصومی داره.... دستهای گرمی داره ........دله پاکی داره ......
از خداوند خیلی ممنونم که فرشته اش رو به من داد فقط امیدوارم لیاقت این فرشته را داشته باشم....
دوست دارم
دو تا معشوق.....
تا حالا کفشاتو نگاه کردی ؟؟ دو تا عاشق.دوهمراه که بی هم می میرن.با هم خاکی میشن,بدونه هم زیره بارون نمیرن,توی یک جاده راه میرن و........ 
پس بیا با هم مثله کفش هامون باشیم عشقه من ......
دوست دارم
توصیف نامه
می خوام محمد رضا رو براتون توصیف کنم.
تصور کن یه پسر قد بلند و لاغر(البته نه از نوع ریقو ها)متناسبشو تصور کن.
پوستشو یه ذره سبزه کن.آهان حالا بهتر شد.
صورت ظریف(منظورم زنونه نیست!!!!)خیلی هم مردونست.
موها به سبک جدید متمایل به هر طرف(البته توافق شده به طرف پایین باشن)
رنگ موهاشم قهوه ایه تیره ی تیره.از نوع نرم.(به گفته ی شازده وز اما من که وز ندیدم.)
خوب چشماش مشکیه.استعاره نگفتما مشکیه مشکیه...چشماش برق می زنه...خوب باشه چرا می زنی
راستشو می گم اول عاشق چشماش شدم
.البته چشمای متولدین آبان معروف هستند.
دماغش کوچولو. نخیر عمل نکرده.همینجوری فابریکیه.دلت بسوزه!
لباش...بهتره از این قسمت بگذریم.می ترسم زیادی تعریف کنم کسی دلش بخواد.
صداش نرم و مهربونه.من کلی کیف می کنم وقتی حرف می زنه.
دستاش سردن اکثرا.اما خوب پس من اینجا چیکاره بودم؟
چیه؟؟؟؟؟؟چرا اینجوری نیگام می کنی؟
اه؟؟؟؟؟
دلت خواست ؟؟
اوووووووووووه!
پرو نشو مال خودمه!
به علت حسود شدن خودم تا همینجا بسه!!!!!!!!!!!!!
قلم کوچکم بنویس ...
هفت روز هفته هفت بار در روز باید بشنوم صدای کوچولومو هرروز .. من تو رو به یه دنیا نمیکنمت عوض....
ناراحتت می کنم نیست از روغرض.....
وقتی نارحتی تو ندارم اروم....می بارم مثله بارون .....با صدام شو اروم.....
بی تو لحظه ها حروم میشه ...شادی تموم.. اینو بدون بی تو نمیارم دوم...
بیمار تو شدم تویی دوای دردم ......
این هم خواستم یک گذری به دست نوشته های کوچکم بزنم....
سلام
سلام ... سلام ....سلام ......
سلام به دوستان خودم و سلامی مخصوص به عشقه خودم... این وبلاگ یک هدیه از فرشته خودم مهتاب می باشد که بهترین هدیه تو زندگی ۲۲ سالم بوده بدون بزرگنمایی میگم ....
خوب نوبتی هم باشه نوبت منه که خودمو معرفی کنم ...:من محمدرضا ....۲۲سال از خدا عمر گرفتم ....زندگی خوبی که هم داشتم هم نداشتم خیلی سختیها رو تحمل کردم یعنی این رو بهم یاد دادن ....
خوب دوستان همنطوری مهتاب جان گفت خوشحال میشیم دوستای خوبی پیدا کنیم...
با محمدرضا و مهتاب همراه باشید
معرفی
سلام این اولین پست تقریبا جدی منه توی این وبلاگ.وبلاگ رقص آتش.اینجا رو با عشق باز کردیم...خوب می خوام توی اولین پست جدی خودم یه معرفی نامه داشته باشم.
من مهتاب هستم
...20سالمه...دانشجو هستم...دانشگاه سراسری...سابقا کار می کردم...تفریحاتم کتاب خوندن و کار با فتوشاپ و نقاشی و فیلم دیدنه...موسیقی هم قبلا به صورت جدی دنبال می کردم اما در حال حاضر بیشتر ار هفته ای یکبار نمی رسم دنبالش برم...زبان رو به صورت جدی شروع کردم...البته نه اینکه زبان بد بوده اما به مرور زمان فراموش کرده بودم...از خوردن قهوه لذت می برم...کلاس یوگا و مدیتیشن می رم...دختر سر زنده و شادی هستم...متولد ماه مرداد...از نظر خودم اوج گرما و آتش...خجالتی نیستم معمولا دورم زیاد آدم جمع می شه
ولی من ارتباطام محدود شدن به دو تا دوست صمیمی و خانواده ام شاید به خاطر ضربه هایی که از نزدیکترین دوستام خوردم...راجب خانواده ام ترجیح می دم حرف نزنم چون احساس می کنم بیش از حد خصوصیه...فقط در این حد می گم که ما چهارتا بچه ایم
...2تا دختر و 2تا پسر .
من و محمد رضا در اثر یه اتفاق آشنا شدیم
...نمی دونم چه جوری به این سرعت همه چیز سر جاش قرار گرفت
.شاید یکی از علتهاش تجربه ی تلخ گذشته ی جفتمون بود
...نمی دونم راجب اش بنویسم یا نه ...شاید یه زمانی راجب اش نوشتم... فقط در این حد می گم که من توی عالم بچگی و بلوغ فکر کردم عاشق شدم
...و الان اعتراف می کنم اشتباه کردم...این اشتباه من 4سال طول کشید 
و از خدا ممنونم که در یک روز با یه سیلی بهم فهموند عشق اینجوری نیست
..درسته من توی این قضیه بهترین دوستم و کسی رو که فکر می کردم دوستش دارم رو از دست دادم اما همون بهتر...به قول معرف عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد...
الان دوستای خوبی دارم و کسی هست که دوستش دارم و دوستم داره...
این وبلاگ در اصل هدیه ای بود برای محمدرضای عزیزم
...کسی که بهترین هدیه رو به من داد و اون باور عشق بود توی این دنیای بیرحم و فولادی .
فعلا
پیوست:من و محمد رضا خوشحال می شیم دوستان خوب پیدا کنیم.